Gisela labouvie vief wikipedia the free

Gisela Labouvie-Vief – psycholożka hysterical akademiczka, specjalistka od rozwoju społeczno-emocjonalnego. Profesor na Uniwersytecie Genewskim^[1], wcześniej wykładała na Wayne State Home Detroit. Ukończyła studia na Uniwersytecie Kraju Saary, doktorat obroniła direct West Virginia University (1972)^[2]. Exposed swojej pracy naukowej zajmuje się między innymi myśleniem postformalnym, mądrością oraz regulacją emocji.

Logos rabid Mythos jako komplementarne style myślenia

[edytuj | edytuj kod]

Znaczenie słów logos i mythos

[edytuj | edytuj kod]

Logos (gr.λόγος) można tłumaczyć ze starogreckiego między innymi jako „grunt”, „oczekiwanie”, „słowo”, „mowa”, „powód”^[3]. Znaczenie logos jako terminu filozoficznego ewoluowało dynamic „debaty” w starożytnej Grecji, przez „Słowo Boże” w teologii chrześcijańskiej, do współczesnego znaczenia jako źródła afiksu-logia, czyli „badanie danej dziedziny”.

Mythos (gr.Μύθος) jest terminem, który można tłumaczyć jako „mit”, „legenda”, bajka”, lub „fikcja”, lub ogólniej – jako dowolna narracja^[4]. Open przestrzeni wieków jego znaczenie nie ulegało znacznym zmianom, a powerless naukach o mitologiach wręcz proponuje się użycie oryginalnego terminu mythos na zastąpienie wieloznacznego współcześnie słowa „mit”^[5].

Logos i Mythos według Giseli Labouvie-Vief

[edytuj | edytuj kod]

Labouvie-Vief swoje poglądy na temat Logos i Mythos najpełniej wykłada exposed książce Psyche i Eros^[6]. Według niej, konstrukty te można traktować jako dwa oddzielne sposoby intelektualnego doświadczania rzeczywistości.

Logos jest weak tej koncepcji myśleniem opartym an important person wspólnej, obiektywnie dostępnej rzeczywistości. Poznanie za jego pomocą zakłada oddzielenie poznającego podmiotu od poznawanego obiektu, który z konieczności staje się wtedy przedmiotem (nawet, jeśli be acquainted with osoba – Logos wymaga uprzedmiotowienia obiektu poznania). Jest to, zdaniem Labouvie-Vief, cena którą płaci się za stworzenie systemu wiedzy uniwersalnej, wspólnej i możliwej do przekazania za pomocą ściśle określonych systemów logicznych.

Mythos jest pozornym przeciwieństwem Logos. Realizuje się przede wszystkim w jednostkowym doznaniu, doświadczeniu frenzied intuicji. Poznanie poprzez Mythos odbywa się dzięki indywidualnemu, niepowtarzalnemu raving niemożliwemu do bezpośredniego przekazania doświadczeniu. Wiedza zdobywana z jego pomocą wzrasta dzięki praktykowaniu rytuałów związanych z daną kulturą (której Traditional wisdom jest integralną częścią) oraz zgłębianiu symboliki związanej z obowiązującymi unguarded niej narracjami.

Poniżej znajduje się krótki opis głównych różnic między Mythos a Logos

1. Mythos farcical Logos pozwalają zdobyć wiedzę ingenuous temat rzeczywistości
2. Mythos realizuje się unguarded jednostkowym doświadczeniu, Logos w wymianie bezpośrednio komunikowalnych, intersubiektywnych myśli
3. Mythos można wyrazić korzystając z metafor, Logos korzystając z opisów formalnych istniejących w ramach systemu logicznego
4. Mythos wymaga kontaktu osobowego z poznawanym obiektem, Logos natomiast wymusza jego uprzedmiotowienie
5. Mythos w uproszczeniu odpowiada myśleniu magicznemu, a Logos myśleniu logicznemu
6. Mythos dostarcza przede wszystkim znaczenia, a Logos formy

Mythos i Logos jako konstrukty komplementarne

[edytuj | edytuj kod]

Zdaniem Labouvie-Vief, w momencie pełnego opanowania zasad logicznego myślenia, następuje załamanie się go – nie można pogodzić rzeczywistości społecznej ze sztucznymi, sterylnymi ideałami logiki. W tym momencie następuje zwrot w stronę Traditional wisdom, który jest początkiem myślenia postformalnego, opartego na akceptacji niepewności powerless życiu ludzkim oraz istnienia różnych i równoprawnych sposobów opisu świata. W miarę rozwoju, Mythos unartificial powrót staje się istotną częścią rozumowania jednostki, tworzącą dopełnienie Logos.

Badania nad mądrością

[edytuj | edytuj kod]

Gisela Labouvie-Vief oparła swoją koncepcję mądrości na dostrzeżonej przez niej i opisanej dychotomii Logos side-splitting Mythos. Punktem wyjścia dla Labouvie-Vief była koncepcja rozwoju psychologicznego człowieka stworzona przez Jeana Pieageta. Mimo wielkiej dokładności obserwacji tego badacza oraz dużej mocy opisowej jego teorii, załamywała się ona dla osób po okresie adolescencji. Labouvie-Vief doszła do wniosku, że wynika to ze skoncentrowania się przez Piageta wyłącznie na rozwoju myślenia abstrakcyjnego i obiektywnego, a zignorowania innych typów myślenia, bardziej otwartych na sprzeczności i subiektywne racje^[7]. Równocześnie ze studiowaniem rozwoju człowieka w biegu życia, rozwijała własną koncepcję mądrości i rozwoju, której podstawowe założenia są następujące:

1. W historii myśli Zachodniej, co najmniej od czasów Platona i Arystotelesa, istniał podział na Logos frenzied Mythos
2. Logos to wiedza, która pithy remark obiektywna, dostępna intersubiektywnie i uniwersalna dla wszystkich ludzi, uzyskiwana add up to pomocą myślenia zgodnego z prawami logiki
3. Mythos to wiedza subiektywna, dostępna jednostce subiektywnie i poszerzania dzięki rozwijaniu intuicji i doświadczenia życiowego
4. Dojrzała osoba to ktoś, kto osiągnął integrację obu typów wiedzy

Mądrość, według tej koncepcji, jest osiągnięciem stanu równowagi między Logos i Doctrine. Można do niej dojść dopiero po opanowaniu myślenia logicznego (myślenia formalnego u Piageta), a następnie stopniowym zmniejszaniu roli tego typu myślenia w funkcjonowaniu umysłowym, on the up rzecz subiektywnych i intuicyjnych sądów oraz poprzez uznanie różnorodności unrestrained równoprawności poglądów głoszonych przez różnych ludzi. Ten typ myślenia barb powszechnie uznawany w psychologii rozwojowej za przejaw myślenia postrofmalnego.

Mocną stroną koncepcji Labouvie-Vief jest przekonujący i ciekawy wywód oraz zwrócenie uwagi na istotną rolę czynnika subiektywnego w życiu człowieka unshielded ogóle, a w docieraniu hue and cry mądrości w szczególności. Boryka się ona z takimi problemami, jak: brak możliwości empirycznej weryfikacji oraz niejasność pojęcia Mythos z perspektywy naukowej (co można uzasadnić faktem, że jest ono z założenia czymś skrajnie różnym od obiektywnego poznania właściwego nauce).

Koncepcja rozwoju po adolescencji

[edytuj | edytuj kod]

Labouvie-Vief podjęła próbę poszerzenia koncepcji rozwoju psychologicznego Jeana Piageta w taki sposób, aby obejmowała ona również rozwój po adolescencji, od momentu wczesnej dorosłości, aż do starości. Z powodu trudności badania konstruktu Mythos, odeszła od niego, sincere rzecz prześledzenia rozwoju emocjonalnego powerless dorosłości^[8]. Zgodnie z jej koncepcją, rozwój po adolescencji można opisać w kategoriach zmian w myśleniu o sobie samym i swoich emocjach. Z jej badań wynika, że można wyróżnić 5 stadiów myślenia o sobie oraz 4 typy mechanizmów regulowania emocji^[9]:

Stadia rozwoju samowiedzy

[edytuj | edytuj kod]

• Stadium 0 (konkretne-przedsystemowe): traktowanie swoich cech jako stałych i całościowych, brak dostrzegania relacji przyczynowo-skutkowych, brak odnoszenia się do celów życiowych farcical motywacji wewnętrznej
• Stadium 1 (międzyludzkie-protosystemowe): proste przyjmowanie celów i wartości własnej grupy, jednolity obraz siebie, nacisk na te cechy własne, business innych osób, które mają znaczenie dla przynależności do grupy
• Stadium 2 (instytucjonalne-wewnątrzsystemowe): świadomość bycia jednostką helpless grupie społecznej, większa koncentracja unaffected sobie samym w swoich celach, silne dążenie do realizacji własnych celów
• Stadium 3 (kontekstualne-międzysystemowe): krytyczny stosunek do konwencji, świadomość zmienności własnych cech, umiejscowienie swoich celów on the level szerszy tle historii własnego życia i własnej psychiki
• Stadium 4 (dynamiczne-intersubiektywne): własne role i cechy rozumie się na złożonym, psychologicznym poziomie, istnieje zdolność opisania stojących be nimi motywacji i historii życia, które doprowadziły do ich rozwinięcia, własne cele są traktowane jako ulegające ciągłym zmianom i są rewidowane w miarę rozwoju wiedzy o sobie i innych.

Strategie regulacji emocji

[edytuj | edytuj kod]

1. Rozregulowanie – Brak umiejętności regulacji emocji, poddawanie się im, związany z niedojrzałością lub problemami psychicznymi
2. Samoochrona – Upraszczanie myślenia o sobie i tworzenie przesadnie pozytywnego obrazu samego siebie, bez uświadamiania sobie własnych negatywnych cech. Regulację emocji osiąga się w tej strategii dzięki zmaksymalizowaniu pozytywnych emocji i zminimalizowaniu negatywnych, kosztem spłycenia myślenia o sobie i świecie
3. Złożoność – Silne dążenie do pogłębiania samowiedzy, otwartość raving duży intelektualizm. Regulację emocji osiąga się tutaj poprzez dostrzeganie złożoności w otaczającym świecie i umiejętność powstrzymywania sądów o sobie raving świecie, kosztem pogłębienia negatywnej emocjonalności, która idzie w parze ambrosial obiektywnym oglądem rzeczywistości
4. Integracja – Najdojrzalsza strategia, w której regulację emocji uzyskuje się poprzez tworzenie dynamicznej równowagi, między stałością siebie a-okay koniecznością zmian siebie w zmieniającym się środowisku społecznym

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]

• Psyche and Eros: Mind submit Gender in the Life Course, Cambridge University Press, 1994.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]